Wanneer ben je naar Nederland gekomen?
,,Bij toeval in 2000. Ik studeerde in China en wilde een aanvullende studie doen in Nederland en kwam toen terecht in Deventer. En ik ben altijd erg nieuwsgierig; ik wil alles leren kennen, zowel vanuit de theorie als de praktijk. Voor mij is studeren eigenlijk een soort reis die nooit stopt. Je komt er van alles in tegen en je krijgt veel aangeboden. Daarin speelt leeftijd eigenlijk geen rol. Eigenlijk heeft Nederland een heel goed onderwijssysteem. Niet perfect, maar ik geef aan iets negatiefs altijd een positieve draai.” Dan lacht Maggie en vervolgt: ,,En ik ben ook kritisch. Ik vond de communicatie niet goed op Saxion. Daar heb ik een klacht over ingediend bij de directeur van de betreffende academie, Peter Birdsall. Hij is nu mijn echtgenoot en samen met een mooi team runnen we Wittenborg.”
Het belang van goed onderwijs is groot en hoe is het dan gesteld met Nederland?
,,Nederland heeft een heel goed systeem. Het is een klein land, maar heel rijk. We liggen op een goudmijn, degelijk en goed onderwijs en professionals die zich met hart en ziel inzetten. Toch zijn er ook beperkingen. Leerlingen moeten al vroeg een profiel kiezen. Dat is niet goed, zeker niet in deze tijd met al die uitdagingen en afleidingen waar de jeugd ook mee geconfronteerd wordt. Wat mij betreft is het laten vallen van vakken ook slecht. Je moet toch weten wat je echt wilt. De focus ligt nu meer op het laten vallen van de vakken. Wel is het goed om te kijken hoe iemand leert, is de leerling introvert, of extravert. Leert die makkelijker via beelden, taal of kleuren. Sluit het daarop aan. Dan hoef je geen vakken te laten vallen omdat ze er niet goed in zijn. Leren leren is heel belangrijk, want dat houdt namelijk nooit op. En dat diploma, ach, dat is toch maar een velletje papier. In een veranderende wereld, heeft dat op een bepaald moment geen waarde meer. Het gaat veel meer over het creëren van een continue leeromgeving. Daarin moet iedereen meedoen. En dan wordt het leuk. Voor mezelf geldt dat ook. Steeds ontwikkelen en leren, vallen en opstaan. Op die manier wil ik Wittenborg groter maken en de (internationale) studenten daarop laten meeliften.”
Zijn we dan onvoldoende voorbereid op grote veranderingen?
,,Nou ja, we zitten wel in een systeem dat nogal star is. En de uitdagingen zijn groot. Denk aan de digitale wereld. De oude piramide gaat omver. Een persoon, zelfs een jongere met een revolutionair idee kan snel ‘disrupten’. En global challenge is de plastic soep. We moeten het met elkaar doen, toch? Je eigen vertrouwde wereld vasthouden, wordt moeilijker, want de keten gaat wereldwijd. We moeten niet alleen meer sturen op cijfers en in termen van winst en verlies. Ontwikkel ook aan de menskant en werk aan verduurzaming. Korte termijn versus lange termijn. Dat kan betekenen dat je op korte termijn hogere kosten hebt, of dat iets langzamer gaat. Maar als dat de nadelige effecten op lange termijn voorkomt, ben je toch weer voordeliger uit? Er komen golven aan, echt, die komen gewoon. En als we het met z’n allen goed oppakken op basis van nieuwe feiten dan kun je bouwen aan een betere wereld, met creativiteit. Ik zie het als bouwen met lego.” Maggie haalt koffie en als ze terugkomt zegt ze dat we in Nederland meer mogen gaan voor de mens, het individu: ,,Oh, nu zeg ik misschien iets…..het is een goed systeem, maar zoals ik zei, er is veel te verbeteren. Stem het meer af op de mens en het individu en ga niet uit van gemiddelden. We stoppen dan alles in dát hokje. Daarvoor hebben we een tunnel gebouwd, een meetapparaat. Pas je daarin, dan is het goed. Anders heb je pech. Dat is toch jammer?”
Je bent naar Nederland gekomen en je bent gebleven. Dat is een grote stap voor een jonge vrouw. Hoe ging dat in zijn werk?
,,Ik kwam met de gedachte om na mijn studie weer terug te gaan. Ik ging technische bedrijfskunde studeren bij de Hoge School IJsselland. Die school stond goed aangeschreven. Ik dacht 10 maanden studeren voor een bachelor diploma en dan weer naar huis. En ik had al een baan in Beijing. Dat was zo omdat ik het geluk had op één van de beste universiteiten van China te zitten. Heel breed, theorie en praktijk leren. Ik had het retourticket al op zak. Toch ben ik hier blijven plakken. Zoals ik zei leerde ik Peter kennen omdat ik een klacht indiende over de communicatie. Dit was in 2000. We zijn hier getrouwd. Mijn ouders vonden het trouwens wel eng, maar ze respecteerden mijn keuze.”
Inmiddels ben je 18 jaar in Nederland. Ben je gesetteld?
,,JA! Ik ben gesetteld” zegt ze vastbesloten. ,,Dat kostte me wel 6 jaar hoor. Ik ging 4 keer per jaar naar China en dan zei ik, ik ga naar huis. Ik vond het dan heerlijk. Kwam ik dan weer terug in Nederland en landde op Schiphol en het regende, dan was ik terneergeslagen. Maar langzaamaan veranderde dat. Ik zag dat het gras bij de buren echt niet altijd groener was. En na verloop zei ik niet meer ik ga naar huis, maar ik ga naar mijn ouders. Weet je, als je mensen wilt insluiten, dan is het ook goed om ze de tijd te geven om de cultuur en gewoonten eigen te maken. Dat vind ik namelijk wel heel belangrijk. Die ruimte heb ik voor mezelf wel gepakt, maar de gunfactor die helpt bij acceptatie moet je toch echt zelf creëren.
In Terwolde ging ik wonen en dat is wat anders dan de miljoenenstad die Beijing heet. Ik keek dan goed hoe de mensen zich daar gedroegen. Op maandagochtend bijvoorbeeld, dan kwam ik niemand tegen op straat als ik naar de winkel wandelde. Maar ik zag wel mensen voor het raam zitten, misschien wel aan de koffie. Andere voorbijgangers zwaaiden dan. Ik heb dat toen ook gedaan, gewoon zwaaien en vriendelijk lachen. Kijk, de omgeving is zo anders, maar pas je gewoon aan, is mijn mening. Dat is een vaardigheid die we bijvoorbeeld ook aan onze kinderen kunnen leren. Een flexibele houding is goud waard. Dan kun je heel makkelijk aan de slag. Zelf doen dus. Met onze studenten oefenen we dat ook. Het gaat niet alleen over taal, maar ook over de non-verbale skills.”
Hoe combineer je intensieve baan met je gezin?
Peter had al een dochter uit een vorige relatie en samen kregen ze een zoon. Het werk en privéleven loopt bij Maggie door elkaar: ,,Ach ja, carrière maken hoorde erbij en dat combineren met een gezinsleven, dat vraagt organisatie. Een dag thuiswerken en goede buitenschoolse opvang. Het moet wel in balans zijn. We vinden het heerlijk om met elkaar te eten. En onze kinderen krijgen onze gesprekken over het werk gewoon mee. Maar er is natuurlijk ook ruimte en aandacht voor hun verhalen. Gelijkwaardig dus. Ieder doet zijn verhaal van de dag. En natuurlijk heb je een agenda, die prop je niet vol. Er moet ruimte zijn om bijvoorbeeld je kind uit te zwaaien tijdens een schoolreisje. Plan het gewoon. Het is uiteindelijk een houding die je aanneemt ten aanzien van de verhouding werk en privé.”
En hoe laad je dan je accu op?
,,Twee manieren, ik laat me niet gek maken. Een soort nonchalante houding. Dan vraag ik me af gaat er iemand dood, is er brand? Zo nee, dan laat ik het los. Ik kan toch niet alles. Dit heb ik geleerd van een leraar op school. Ontladen.” Als ze over de tweede wijze van opladen begint, lacht ze: ,,Slapen! Dat is een hobby van mij. Ik kan heel goed slapen. Dan ga ik heel vroeg naar bed, neem een boek mee, lees een stukje en val dan in slaap tot de volgende ochtend. Dan heb ik me toch een energie. Echt, ik geniet van slapen. Maar ik geniet ook van simpele basisdingen. Dan is alles wat je overdag doet, ook de negatieve dingen horen daarbij. Dat is ook oké. Dat geeft mij een rustige houding. En 1 of 2 avonden in de week doe ik niets.”
Maggie Feng inspireert, maar wordt ook geïnspireerd. Voor haar zijn dat de studenten van de opleiding die van over de hele wereld komen. Internationaal, ook in haar gezin komen de culturen bij elkaar. Ze zegt daar over: ,,Onze school is gegroeid doordat we mensen internationaal binnen kunnen halen en uitzicht op een baan kunnen geven. Daarbij is jong en oud samen in interactie. Dat maakt ons allemaal gelukkiger. En daar doe ik het voor.” Dan nemen we afscheid, ze staat op en regelt in de gang alweer verschillende zaken en gaat op weg naar haar volgende meeting.
